Kop in het zand

“Camomillo is weer opgenomen in het ziekenhuis. Hij bleef maar overgeven en is zwak geworden.” Met een brok in mijn keel praat ik mijn vriend door de telefoon bij. Hij probeert mij gerust te stellen. Camomillo heeft eerder laten zien dat hij veel aan kan en komt er vast bovenop. “Als hij weer beter is, kunnen we misschien wel bij hem op bezoek.”

Camomillo is het katje waar ik op vakantie op Sardinië overheen reed. Ik keek naar de auto voor mij, die ineens aan de kant van de weg stopte en waar vier mensen uitstapten. Om dat lieve katje aan de andere kant van de weg te aaien, bleek later. Dat lieve katje waar ik dus dwars overheen reed.

Met een zielig piepend katje in mijn armen reden we naar de plaatselijke dierenarts. Toen we er bijna waren, voelde ik een natte stroom over mijn blote benen. Camomillo had over me heen geplast en zijn urine kleurde rood van het bloed.

De dierenarts onderzocht hem, schudde zijn hoofd en zei dat hij dacht dat het katje een dwarslaesie en interne bloedingen had. Ik moest zo hard huilen. Wat had ik hem aangedaan! Toen was hij even stil, pakte zijn telefoon, opende een app-gesprek en liet ons een foto zien. Van dit katje! Wat bleek: Camomillo (vernoemd naar zijn streepjesvacht) was een zwerfkatje van 4 maanden oud. Drie weken geleden was hij aangereden. Hij was toen even knock-out gegaan, maar verder had hij er niets aan over gehouden. De vrouw die hem had aangereden had hem met haar gezin in huis genomen. En nu dus dit tragische ongeluk.

Camomillo heeft een paar dagen in het ziekenhuis gelegen. Een dwarslaesie had hij gelukkig niet. Wel was zijn heupje uit de kom geraakt en waren zijn darmen door de druk van de auto gecrushed. Roberta, de vrouw die Camomillo had geadopteerd, hield me zowat elke dag op de hoogte van zijn vooruitgang. Een foto van Camomillo met in zijn pootje een infuus, een filmpje van waar hij bij komt van zijn operatie, updates van zijn thuiskomst.. alles wordt gedeeld.

Maar goed, wat ik eigenlijk wilde zeggen.. toen ik zo hard moest huilen, besefte ik me hoe hypocriet ik ben. Ik huil bij het zien van het leed wat ik heb veroorzaakt. Maar over het vlees dat op mijn bord ligt, denk ik liever niet al te veel na. Ik weet wel dat dat lekkere stukje kipfilet ooit onderdeel was van een kip. Die net als Camomillo een diertje was. Maar als het op mijn bord ligt.. Kop in het zand.

Niet dat ik nu ineens tot de vegan maffia behoor. Al eet ik sinds een half jaar door de weeks vooral vegan. Afgelopen week kregen de meiden van the Green Happiness veel kritiek. Er zou geen wetenschappelijk bewijs zijn dat vegan eten beter voor je is. Zou het niet heel goed voor iedereen zijn om naast wetenschap ook naar eigen gevoelschap te gaan luisteren? Ik heb astmatische bronchitis. Waar ik achter ben gekomen, is dat als ik geen zuivelproducten eet en drink, ik hier amper nog last van heb. Door het nuttigen van zuivel krijg ik last van slijmvorming. Geen idee of dit wetenschappelijk onderzocht is, en dat maakt ook niet uit. Voor mij werkt het zuivel te vermijden.

En over de diertjes.. Mijn opa had vroeger een varkensstal. De varkens stonden in kleine hokjes en konden hun kont amper keren. Het geluid van die varkens zal ik nooit vergeten. Zo veel paniek en stress. Uit mijn praktijk weet ik wat stress voor invloed kan hebben op je lichaam. Waarom dan wel vlees eten wat van een dier komt dat zoveel stress heeft gehad? En de antibiotica die in zo’n dier wordt gespoten. Als ik een antibiotica kuurtje heb gehad, moet ik daar zelf weken van bij komen. Waarom dat wel indirect tot je nemen door het eten van dit soort vlees?

Toch heb ik het gevoel dat mijn lichaam soms om vlees vraagt. Ik haal liever biologisch vlees zodat het dier de meeste kans heeft gehad op een relatief ok leven. Maar goed, ik betrap mezelf er wel regelmatig op dat ik recreatief Italiaanse hammetjes loop weg te knagen. Of een bittergarnituur in de kroeg. Daar wil ik wel iets bewuster bij stil staan want er zijn genoeg lekkere alternatieven.

Hoe ga jij hier mee om? Besef je dat wat er op je bord ligt ooit een levend dier is geweest? En vind je het wel of niet belangrijk hoe dat dier heeft geleefd? Laat het me hieronder weten in je reactie:).

Liefs,