Ode aan Exen

Over geen onderwerp wordt zoveel gesproken en geschreven als over de liefde. Als we een liefje hebben, kunnen we daar uren met vrienden over praten. Maar ook het ontbreken van die ene speciale levert genoeg stof op voor avondjes geklets.

Hoe kijk jij tegen liefde aan? Is er een speciaal iemand in je leven? En ervaar je vrijheid in die liefde? Of ben je bang de ander te verliezen? Of voel je je juist beklemd in je relatie? Met andere woorden: heerst er liefde of angst in jouw relatie?

Ik ben beste vrienden met een van mijn exen. Ook met andere ex liefies heb ik over het algemeen goed contact. Het eindigen van een relatie hoeft namelijk niet perse te betekenen dat de liefde over is. Misschien is er een andere vorm mogelijk. Hoe mooi is het als je in plaats van boos te zijn op een ex, de liefde die je hebt gevoeld voor de ander (en die je misschien nog steeds voelt) kunt eren? Zou het niet fantastisch zijn als je hartje open kan blijven, in plaats van dat je je hart laat vullen met boosheid en teleurstelling? Niet dat je dan perse beste matties moet worden, maar vanuit een liefdevol gevoel terug kijken op wat er was, geeft meer eer aan je leven.

Tuurlijk, het is misschien niet meteen makkelijk. Het overgaan van een relatie gaat vaak gepaard met teleurstelling en verdriet. Je had verwachtingen die niet zijn uitgekomen. Maar waar ben je op zo’n moment echt verdrietig over en teleurgesteld in? Misschien ben je boos. Waarop ben je echt boos? Durf je dat helemaal te zien? Of lijkt het makkelijker om gekwetst te blijven en de ander er de schuld van te geven dat de toekomst niet is geworden zoals jij het had gewild?

Een ding weet ik zeker: als je er voor kiest (want dat is een keuze, geloof me) wrok te blijven voelen, heb je er uiteindelijk alleen jezelf mee. Alleen jij voelt elke keer die negatieve emoties in je lijf. Alleen jouw gedachten worden daarmee gevoed. Alleen jij blijft hangen in de negatieve spiraal. Uiteindelijk houd je vooral jezelf erdoor gevangen. “Exenhaat” is een gekke vorm van zelfafwijzing.

Wat zou er gebeuren als je de teleurstelling en het verdriet helemaal toe laat zonder het op je ex te projecteren? Het te omarmen, ermee durven zijn, te erkennen dat het er is, en te weten dat ook dit over gaat? Niets is permanent. Alles in het leven verandert. Mensen komen in je leven en je mag er van genieten. Maar weet dat ze niet statisch zijn. Niets is voor altijd. Soms duren relaties en vriendschappen jarenlang. Soms maar even. Was de liefde dan minder echt terwijl je het toen wel echt voelde?

Geniet van de liefde. Zonder het te willen grijpen. Zonder het je toe te willen eigenen. Liefde delen, en als de relatie op houdt, de ander in liefde te laten gaan. Liefde neemt geen bezit, angst wel.

Mijn beste vriend die ooit mijn liefje was, heeft nu een super mooi nieuw liefje. Tegengekomen op een Bloem borrel. Ik krijg vaak de vraag: “Vind je dat niet raar en moeilijk?” Maar hoe kan ik het moeilijk vinden dat twee mensen die dicht bij mij staan en die ik allebei lief heb, op dit moment in hun leven samen zijn en bijzondere momenten samen delen? Voor mij is dat zo mooi om te zien. Ik geniet ervan. Ik geniet van liefde♡.

Liefs,

Hoe eer jij je ex liefies?